ฤดูหนาวหิมะขาวโพลน หนูน้อยมองฟ้ากว้างเห็นดาวตก มันคิดถึงคำคุณตุ่นที่บอกไว้ว่า หากอธิษฐานกับดาวตกจะสมหวังทุกสิ่ง ลูกหนูคิดถึงเพื่อน ๆ ที่ไม่เจอกันตลอดช่วงฤดูหนาว เช้าวันถัดมาที่หน้าโพลงของมันมีรอยเท้าประหลาดที่ไม่คุ้นเคยมาก่อน เจ้าหนูคิดว่าต้องเป็นรอยเท้าของดวงดาวแน่ ๆ จึงตามไปดู ระหว่างทางก็พบเพื่อน ๆ มากมาย ทั้งหมดตกลงกันว่าจะตามหาดาวตกนี้ด้วยกัน จนกระทั่งรอยเท้าประหลาดหยุดตรงที่หน้าโพรง ๆ หนึ่ง เสียงสวบสาบจากข้างในดังขึ้น แล้วคุณตุ่นก็โผล่ขึ้นมา คุณตุ่นถามว่าทำอะไรกันหรือ ทั้งหมดจึงเล่าเรื่องราวให้ฟังว่ามาตามหาดาวตก คุณตุ่นจึงเข้าไปในโพรง หยิบผลึกแก้วชิ้นหนึ่งขึ้นมาเล่าว่ามันตกมาที่โพรงของฉันเมื่อคืนนี้ ต้องเป็นดาวตกแน่ ๆ เลย "ใช่ดาวตกจริง ๆ หรือ" หนูน้อยสงสัย "ต้องใช่แน่นอน เพราะมันทำให้คำอธิษฐานของฉันเป็นความจริง" คุณตุ่นบอก "แล้วเคุณตุ่นอธิษฐานว่าอะไรเหรอ" ลูกหนูถามอีก "ฉันอธิษฐานให้ได้พบพวกเธออย่างไรละ"